هلیا قاضی میرسعید
تورنتو – کانادا
۲۰۱۲

آی تای شکیبافر، لیسانس عکاسی از دانشگاه هنر و معماری تهران مرکز دارد. در کارنامه کاری او برپایی چندین ورک شاپ نقد عکس در شهرهای گوناگون در ایران، تدریس نقد عکس در خانه عکاسان ایران، برپایی 2 نمایشگاه انفرادی و بیش ار 40 نمایشگاه گروهی در داخل و خارج از کشور، کسب مقام در چندین جشنواره داخلی و خارجی مثل جشنوراه ی تصویر سال وافدستا و… . عضو رسمی چندین انجمن رسمی عکاسی در داخل کشور مثل انجمن عکاسان مطبوعات، انجمن ملی عکاسی ایران و… به چشم می خورد.

در چه رشته ای تحصیل کردید؟

رشته تحصیلی من عکاسی است. دارای مدرک لیسانس عکاسی از دانشگاه هنر و معماری تهران هستم. سعی کردم شغل و رشته تحصیلی ام به دلیل علاقه بسیارم به عکاسی هماهنگ باشند.

از چه زمانی شروع به فعالیت کردیدو بیشتر روی چه موضوعاتی کار می کنید؟ از چه متریالی استفاده می کنید؟
فعالیت هنری خود را از سال 1384 آغاز کردم. در ابتدای فعالیتم، ذهنم را بر روی موضوعاتی که انسان نقش به سزایی در آن داشته معطوف کرده بودم، ولی پس از گذشت مدت زمانی احساس کردم نمی توانم روح خود را با این موضوع ارضا کنم، به همین دلیل گرایش بسیاری به سبک های Photo Art و آبستره و Concept پیدا کردم، آرامشی را یافتم که هرگز تجربه اش نکره بودم، من، سوژه و دوربین. در طی این سال ها با دوربین های آنالوگ، لارج فرمت و دیجیتال به ثبت زیبایی ها پرداختم.

تا کنون در چند نمایشگاه داخلی و یا خارجی ( گروهی یا انفرادی) شرکت کردید؟
تا کنون 2 نمایشگاه انفرادی در داخل کشور برپا کرده ام. سال 1388 نمایشگاه انفرادی با عنوان رنگ و نور در سینما آزادی تهران و سال 1389 نمایشگاه انفرادی با عنوان مفهوم رنگ در دانشگاه هنر و معماری، همچنین در بیش از 40 نمایشگاه گروهی در داخل و خارج از کشور شرکت کرده ام. کشورهایی مثل بلژیک، فرانسه، آمریکا، برزیل و… .

چه تعداد و کدامیک از آثار خود را در این فستیوال به نمایش گذاشتید؟
تعداد 6 فریم از آثارم را در سبک های آبستره و Photo Art به فستیوال ارائه دادم.

به نظر شما دغدغه‌هاي معاصر هنر خصوصا در رشته شما چیست و هنر چه تاثیری در جوامع امروزی دارد؟
هنر معاصر در جهان امروز به دنبال سادگی و بی آلایشی در عین وقار و زیباییست، تاثیر هنر در جوامع امروز بسیار تاثیر گذار است، آنچنان که می تواند جهانی را تنها با یک قطعه عکس زیر و رو کرد، هنر معاصر تنها به دنبال فردیت هنرمند نیست، اثر و هنرمند در دنیای امروز جایگاه هایی متفاوت دارند.

در آثارتان چقدر از عناصر ایرانی و یا غیر ایرانی استفاده می کنید؟ آیا اصلا تاکیدی دارید که اثر شما رنگ و بوی ایرانی داشته باشد؟
سبک آبستره یک سبک کاملاً فرمالیستی است و در آن کمتر به محتوا پرداخته می شود، با تمام این موارد بیشتر سعی بر انتقال احساسات و اندیشه ام به مخاطبین آثارم را در سرتاسر جهان دارم، برایم انتقال ذهنیتم اهمیت بیشتری بر تفکیک عناصر دارد. چه عناصر ایرانی و چه غیر ایرانی.

تا چه اندازه کارهای افراد شناخته شده در حوزه کاری خودتان را (  اعم از ایرانی و غیر ایرانی ) دنبال می کنید؟
همیشه سعی در شناخت عکاسان به نام و شناخته شده عکاسی بوده ام، همیشه در تکاپوی این بوده ام که بتوانم آثار آنان را بررسی کنم تا بتوانم تفکرشان را لمس کنم.

فکر می کنید برپایی چنین فستیوال هایی تا چه اندازه می تواند در شناساندن هنر ایران و هنرمند ایرانی موثر باشد؟
برپایی چنین فستیوال هایی باعث نمایش حتی جزئی ترین نکات از هنر ایران در سرتاسر جهان می شود. هنر ایران، هنریست سنتی و مملو از احساسات غنی هنرمندانی که عمر خود را به پای آن گذاشتند.

به نظر شما نقاط قوت و پیشبرنده چنین فستیوال هایی چه میتواند باشد؟
در این فستیوال ها بیشتر می توان بر روی موضوعاتی تاکید کرد که کمتر به آن پرداخته شده است. می توان نگاهی ریز بینانه تر بر روی موضوعات داشت و از کلی نگری دوری کرد